جایگاه هسته گروه تصریف زبان فارسی

مقاله حاضر درباره ساختار گروه تصریف فارسی نوشته شده است.بر اساس دستور گشتاری، واحد تحلیل نحوی زبان جمله است.هر جمله کمینه زبان، هسته تصریف است.در این مقاله نشان می‌دهیم که هسته گروه تصریف فارسی همان هسته مطابق فاعلی است که در انتهای جمله قرار می‌گیرد.به عبارت دیگر IP در فارسی هسته انتها است.در سطح بیشینه‌ی فرافکن‌ میانی، گروه زمان متمم هسته تصریف است، گروه وجه متمم هسته زمان، گروه نمود متمم هسته وجه و بالاخره گروه فعلی متمم هسته نمود.در فرآیند تبدیل هر گزاره به کنش زبانی(جمله)، فعل از هسته فعلی به ترتیب به هسته‌های تصریفی مذکور حرکت می‌کند و در هر مرحله مفهوم یکی از مقولات دستوری نمود، وجه، زمان و مطابقه فاعلی به آن افزوده می‌شود.نشانه‌هایی که حامل این مفاهیم‌اند عناصر تصریفی‌‌اند که به شکل فعل کمکی، وندو یا واژه بست به بن فعل اصلی افزوده می‌شوند.بر اساس یافته‌های این مقاله تنها فعل کمکی در فارسی «بودن» است که به سه صورت «است»، «بود» و «باشد» در گره تصریف فارسی ظاهر می‌شود.دیگر عناصر تصریفی تکواژ زمان، تکواژ وجه و شناسه مطابقه فاعلی هستند.سرانجام تحلیلی برای گروه تصریف فارسی در چهارچوب نظریه ایکس تیره بیان شده است.پیشنهادهایی نیز برای ساخت‌های آینده، مستمر و مجهول فارسی ارائه گردیده است